İnsanlık Hâli

Dolunaya doğru günlük olaylar hep böyle bir ivme kazanıyor.

Bağırsaklarımızı bozduk. İkimiz birden. Dün akşam Tai lokantasından eve servis papaya salatası, stir fry sebzeler ve çin börekleri getirtmiş, afiyetle yemiştik. Yok, düzeltme yapıyorum hemen. Ben aslında ilk lokmayı ağzıma atar atmaz, mideme saplanan sancıdan bir kıllanmıştım ama Kokia yerken konuşmaya ara vermediğim ve lokmaları çiğnemeden yuttuğum için böyle kramplara maruz kaldığımı iddia etti. Sessizce ellerimi kucağımda kavuşturdum, her lokmayı otuz defa çiğneyerek yuttum. Kramp geçmeyince sofradan kalkıp kanepeye uzandım. Yasemin ile sağlıklı beslenme seanlarına başladığımdan beri bu kramp olayı bitmişti aslında, oradan da anlayabilirdim problemin bende değil, yediklerimizde gizli olduğunu. Bir iki saat sonra Kokia yatakta kıvranmaya başlayana kadar da anlayamadım.

Şimdi gecenin tatsız ayrıntıları ile sizi yormiyayım. Gece boyunca tuvalette geçirmek zorunda kaldığımız saatlerden dolayı ikimiz de uykusuz, bitkin ve huysuz uyandık sabah. Derhal lapa yapıldı. Başka da bir şey yenmedi. Yenemedi. Yenmicek.

Haftanın altı gününü 20 derecenin altında sıcaklarda geçiren Portland havasının da bugün aniden tepesi atmış, saat daha 10 olmadan 35 dereceye vurmuş sıcak. Öyle böyle değil. Ya da biz unuttuk sıcak nasıl bir şeydi. Şimdi hatırladık. Hiç de baş edilmesi kolay bir şey değildi. Üstelik Kokia gibi MS hastalarını sıcak iyice pelteye çevirip hareket kabiliyetini hemen hemen sıfıra indiriyor. Tuvalet ile bağlantısını kesmemesi gerekiyor oysa ki adamın.

Pazaları bizim temizlik günümüz. Ben bütün hafta çamaşırları biriktirdim. Renkliler, beyazlar ve hassaslar olarak üç posta yıkamayı planlıyordum. Kurutma makinasını çalıştırmak söz konusu bile değil, ev sıcaklığının bir derece bile artmasına tahammülümüz yok. 9 buçuk itibarı ile bütün pencereleri kapatıp sabah serinliğini evin içinde hapsettik ya bir derece ödün vermek istemiyoruz serinliğimizden. Işıkları bile yakmıyoruz. Bütün perdeler çekilmiş, lapadan başka bir şey için ocağı yakmak sakıncalı, Biz ne kadar uğraşsak da elimizden kaçıyor serinlik ama. Dışarısı 40 dereceye yükselirken bizim serinlik de 30’u aşıyor.

Biraz yerleri sildikten sonra yeniden yatağa döndüm ben de Kokia’nın yanına. Bilgisayarımı açtım, email, facebook, blog neyin günlük etkinlikleri yerine getirmek için. Amanın o da ne? Yine ”Atlas yoga yazısı” konulu bir email. Bitmedi, bitemedi insanların söylecekleri. Ve ama bu başka bir yazı. Yazarın ismi Müge. Kibar ve tatlı bir dille yazılmış. Hürriyet’in dünki Ankara ekinde Atlas’ın yoga dosyasını eleştiren yazının bana yapılmış büyük bir haksızlık olduğunu düşünüyormuş.

Hemen Hürriyet arşiv tabii…Röportaj Yoga Akademi’nin Ankara temsilcisi Özlem Karabirşey ile yapılmış. Özlem hanım Atlas’ın istemeden Hindu ve Budist dinlerini yaymak amacı ile yogayı kullanan tarikatların eline düştüğünü öne sürüyor. Ve tabii bir kez daha gerçek yogayı tanımlıyor bizim için. Kokia vücut ısımın havadan bağımsız yükselmekte olduğunu farketmiş, ne okuyorum diye sordu. Bir makale diye kestirip attıktan sonra, yanına uzandım. Karnımdaki boncuk boncuk terleri görünce hemen anladı tabii yine Yoga Akademi’nin saldırısı ile karşı karşıya olduğumuzu. Son bir aydır çok üzdü ve yordu beni düşman tonlu eleştiriler. Kokia anlasın diye hepsini ingilizceye tercme ettim. Beraber bir cevap yazdık Atlas’da yayınlansın diye. Tam bitti sanırken Hürriyet gazetesi şimdi….Of.

Bir de ay halim vardı bunların üstüne. Yogasız geçirdim son üç günümü, yarın da dolunay. Salıya yepeyeni bir ben doğacak bu ıstıraplardan.

Yaşasın Lapa.