Günaydın size,
Bizim burada daha akşam bile olmadı ama siz Türkiye’dekiler birazdan uyanacaksınız. Ben, saatin akşamüstü olduğuna bakmayın, haftalardır bir kış uykusuna yatmışım da şimdi biraz sersem biraz sepet uyanıyor gibiyim.
Eminim Haziran 2013 olaylarının ucundan kıyısından tutan herkese acayip şeyler olmuştur. Bana da oldu. Biz Haziran sonunda Amerika’daki ikinci yarı yılımıza başlamak üzere Portland’daki evimize döndük. Portland, ABD’nin kuzeydoğusunda yeşil mi yeşil, şirin mi şirin bir kent. İnsanları da nazik, güleryüzlü, yardımsever, çevreci, hoşgörülü, demokrat, ileri görüşlü… Akılardaki Amerikalı klişesini yerle bir eden bir insanlık hali. Rastalar, hipiler, yogiler, veganlar, raw foodiler gırla tabii…
Yani ben buraya gelince, her sene yuvaya dönmüş gibi olurum.
Bu sefer her ne hal ise, yuvaya değil de uçurumdan aşağı yuvarlanmışa döndüm.
Bir boşluk hali ki sormayın…En sevdiğim kahveler, kitapçılar, parklar, bisikletimle arşınlayacağım dev ağaçlı sokaklar hep beni bekliyor ama ben kanepeden kalkamıyorum. Öğrenciler (buradakiler) kokumu almışlar herhalde, emailler yağdırıyorlar, “ne zaman başlayacak derslerimiz diye diye”, ben onları çalıştıracağım bir yer arayacağıma, afedersiniz sabahın 9una kadar yataktan çıkamıyorum. Ayılıp bayıldığım Tai, Meksika, Japon mutfağı, glutensiz, etsiz sütsüz leziz yemekler yapan lokantaların biri diğeri ardına bizim caddedde açılmış, ben sadece bizim Bey’in beni mutlu etmek için bıkmadan usanmadan günde iki defa pişirdiği pirinç çorbasından başka bir şey ağzıma süremiyorum.
Uçurumdan aşağı in, in, in. Ne dipsizmiş içim!
Hayatımda hiç bu kadar vatan hasreti çekmemiştim.
Bu hikayenin henüz tatlı bir sonu yok. Hâlâ pirinç çorbası içiyor ve vaktimin çoğunu kanepede geçiriyorum. Yine de size bir ses edeyim dedim. Bloğun şeklini filan da değiştirdim. Hafiften uyanır gibiyim.
Elimi uzatıyorum size, belki tutar da çekersiniz beni yukarı diye.
Gerçi herkesler bir acayip, farkındayım.
Boşluk yazıları sürecektir tahminimce ama bu aralar tanıdığım kendim değilim pek..
Hadi hayırlısı.
Yarın yine yazarım.
İnsanlık Hâlİ 
Anonim için bir cevap yazın Cevabı iptal et