Bu sabah hiç niyetim yoktu size yazmaya. Kahveye geldim. Romanımı yazacaktım. Gerçi dün ilk defa yazdıklarımı okudum ve dehşete kapıldım. Usta yazarlar boşuna demiyorlar, “…ilk kopyayı bitirmeden yazdıklarınızı okumayın. Bitirdikten sonra da okuduklarınızın büyük ihtimal hoşunuza gitmeyeceğini hatırınızdan çıkarmayın,” diye. İlk kopya çocuk müsveddesi. Oraya takır tukur aklınıza eseni diline, geçişine, mantığına aldırmadan yazıyorsunuz. Ben de yazıyorum işte. Ardıma bakmadan. Daha doğrusu yazıyordum. Sonra dün akşam vardiyasında yorgundum. Yeni bölümler yazacağıma eskileri biraz düzenleyeyim dedim. (“İlk kopyayı asla düzenlemeyin. Son noktayı koyduktan sonra baştan yazın” da diyorlar)
Dedim ve okuduklarımı hiç beğenmedim. Bugün moralim bozuk. Bird by Bird diye bir kitap okuyorum. Yazma sanatı ile ilgili. Çok da hoşuma gidiyor. Bu sabahki vardiyaya yazarak değil de okuyarak başlayayım dedim. Bütün ritüelleri yerine getirdim yine. İnterneti kapat, telefonu kapat, müzik aç, alarmı 45 dakikaya ayarla. Ve sonra başını satılardan kaldırmadan oku.
Beşinci dakika karşısınızdayım. İnternet açıldı, müzik sustu, kronometre durdu. Çünkü bir paragraf okudum. Bird by Bird kitabında. Bir yazarın etrafını nasıl gözlemlemesi gerektiğini anlatan bir bölümdeyim. Diyor ki yazar kişi eğer etrafınızdaki insanlara bakıp da onları yoksul kıyafetli, zengin görünümlü diye tanımlıyorsanız, karakerleriniz iki boyutlu kalırlar. Her insanı eşitiniz olarak görüp, gözlerinin içine bakabilmelisiniz. Onlara yapıştırdığımız polis, politikacı, hırsız, arsız, ırz düşmanı etiketlerinin ötesinde bir hikayeleri olduğunu göremezseniz inandırıcı karakterler yaratamazsınız. Eşitliği görmelisiniz.
Tam ben bu paragrafı okumuş ve aklıma neden Yog Halleri‘nin geldiğini düşünüyordum ki kulaklığımda Richard Freeman’ın yumuşak, sakin sesi çınladı. Müzikleri ortaya karışık ayarladım. Teoman’ı Richard Freeman, Freeman’ı Maria Faranduri izliyor. Ne dedi Richard Hoca dersiniz? “Atman (insanın Tanrıya ait olan parçası-ruhu) ancak kendi algı sisteminizin dışındaki bir insan (ya da kültür) ile karşılaştığınızda ortaya çıkar. Yoga bilinen ile bilinmeyenin buluşmasıdır.”
Bütün gözlerde eşitliği gördüğümüz yog’lar dileğiyle…
Şimdilik bu kadar.
Ben şimdi interneti kapatıp vardiyaya tekrar başlıyorum. (müzik, kronometre, Bird by Bird)
İnsanlık Hâli 
O kadar içten ve net bir tavrın, tarzın var ki yoga ile hiçbir ilgim olmamasına rağmen düzenli olarak yazdıklarını okuyorum. Hatta acaba yogaya başlasam ben de bu netliğe sahip olabilir miyim diye düşünmeye başladım. Normalde maalesef başkalarını takdir etme konusunda çok zayıfım (önceden öğrenilen kalıpları bir türlü yıkamamaktan sanırım) ama bu yıl benim için kalıplarımı az da olsa kırabildiğim bir yıl olsun istiyorum. O yüzden yazılarına bakınca burdan başlamaya karar verdim: Gerçekten yazdığın herşey su gibi akıp gidiyor, sanki bir durup nefes almış gibi oluyorum. Kitabının da aynı şekilde olacağına eminim.
Çok teşekkür ederim.
Kalıpları yıkmakta benim işime yoga yaradı ama tesadüf de olabilir. Kişisel gelişim seminerleri düzenleyen çok doğru dürüst kurumlar, çok kıymetli hocalar var. İlgilenirseniz size bir kaç isim verebilirim. Bana info@defnesumanyoga.com adresinden email yazabilirsiniz.
Sevgiler,
Defne